دیروز پیامکی از Rouhani به دستم رسید که با امضای «حسن روحانی رییس جمهور»، نوروز را تبریک گفته بود. متوجه شدم که این پیامک برای دیگران هم ارسال شده. با توجه به حدود ۵۵ میلیون نفر مشترک تلفن همراه و هزینه ارسال انبوه ۸۵ ریالی به ازای هر پیامک، این نوآوری رییس‌جمهور محترم، چهار میلیارد و ششصد و هفتاد و پنج میلیون ریال (۴۶۷ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان) هزینه داشته است. هر چند این هزینه، یک دهم هزینه بازسازی دفتر رییس‌جمهور نبوده و از نظر دولت‌مردان، رقم قابل ملاحظه‌ای محسوب نمی‌شود اما با خودم فکر کردم اگر من جای رییس‌جمهور بودم و قبلاً در پیامی تلویزیونی، سال نو را به همه تبریک گفته بودم، حالا این حدود نیم میلیارد تومان را خرج چه کار مهمتری می‌کردم:
۱ـ این پول را به مرزبانی کشور می‌دادم تا صد چادر را به سنگر مستحکم تبدیل کنند و دستکم پانصد جوان مرزبانمان، مجبور نباشند در چادر، به حفاظت از مرزهای کشور بپردازند؛
۲ـ یا این پول را به وزارت آموزش و پرورش می‌دادم تا در صد مدرسه روستایی دارای بخاری نفتی، سیستم پکیج و شوفاژ را برای گرمایش راه‌اندازی کنند تا دانش‌آموزان کمتری در معرض خطر سوختن باشند؛
۳ـ یا این پول را به وزارت راه و شهرسازی می‌دادم تا یک صندوق قرض‌الحسنه کوچک راه بیندازد و به ۵۲ خانواده چهار نفره مستحق فاقد مسکن، آپارتمانهای مسکن مهر را با یک وام قرض‌الحسنه چهار ساله ۹ میلیون تومانی واگذار کند که اقساط آن از محل یارانه‌های نقدی آنان، پرداخت شود.
۴ـ یا این پول را به سازمان بهزیستی می‌دادم تا به ۶۶۷ خانواده دارای سرپرست معتاد علاقمند به ترک اعتیاد کمک کند تا بتوانند به رایگان، در یک مرکز اجتماع درمان‌مدار، شر این بلای خانمان‌سوز را از سر خانواده خود دور کنند.
*
شما با ۴۶۷ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، چگونه سال نو را به مردم ایران تبریک می‌گفتید؟